Nieuwe spelletjes zijn altijd leuk. Cryptid al gespeeld? Moet je zeker doen. Ik was het ook van plan en ging vol verwachtingen de ‘shrink wrap’ (leuk woord, toch?) te lijf van dit leuk uitziende en toch een beetje gehypete spel, toen mijn oog viel op een stickertje: “The Dice Tower – Seal of Excellence”. Wow, klinkt goed, toch?
Ken je The Dice Tower? (Ja, het is ook een spelelement van het überklassieke El Grande, het spel van het jaar in 1996. Gelukkig kennen bordspellen niet helemaal hetzelfde verval als sommige personen. Een spel blijft tof… meestal (I’m looking at you, Catan), maar Miss België 1996 heeft wellicht al wel een deel van haar pluimen verloren. Geen idee wie dat is trouwens, ik heb het ook moeten opzoeken. El Grande heeft de tand des tijds gelukkig wél doorstaan. Mogen we zo’n mopjes überhaupt nog wel maken? En dat in een tekst waar ik al twee keer het woord über heb gebruikt… – ik wijk af….).
Dus, The Dice Tower is het kanaal van bekende bordspelreviewer en -ontwerper Tom Vasel. Iemand die doordrongen is van bordspellen en eigenlijk heel entertainende content maakt. Absoluut een aanrader!
Tom Vasel heeft dus een aantal ‘Seals of…’ om spellen een waardebepaling te geven. Redelijk wat spellen krijgen een ‘Seal of Approval’, maar eerlijk gezegd wil dat niet zoveel zeggen. Eigenlijk betekent het net zoveel als ‘deze spellen zuigen niet kei-hard’. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat er geen goede spellen tussen zitten, maar het zegel biedt in deze geen meerwaarde. Er zitten natuurlijk ook pareltjes tussen zoals Five Tribes, Colt Express en Baby Blues, maar evengoed bagger zoals Gold Ahoy, Mars Attacks: The Dice Game en Yardmaster Express. Niet echt een lijn in te trekken, dus. Ook een snelle blik op de Board Game Geek scores, leert ons dat het ‘approval’ zegel wellicht weinig hulp zal bieden bij het kiezen van je volgende spel.
Helemaal anders is het bij het ‘Seal of Excellence’. Daar staan heerlijke titels op zoals Gloomhaven (10 kilogram ongebreideld spelplezier, waarbij je wellicht een volledig jaar nodig hebt om het spel uit te spelen – ALS je elke week een paar uren kan vrijmaken met je speelgroep – maar dat is absoluut de moeite waard), Star Wars: Imperial Assault (because, it’s Star Wars, duh! Oh ja, en deze miniaturen oorlogssimulator is ook nog eens leuk om spelen, wat mooi meegenomen is), het lugubere Eldritch Horror, het van intriges en zenuwslopende kippenvelmomenten voorziene Dead of Winter: A Crossroads Game, maar evengoed meer toegankelijke titels zoals Santorini, Colt Express en Biblios. Je vindt een handig overzichtje op (where else?) Board Game Geek.
Maar goed, terug naar de essentie: Cryptid. In de wereld van Cryptid ben je op zoek naar een ongrijpbaar schepsel, bla bla bla. Sorry, het thema van het spel maakt eigenlijk weinig uit. Het spel zal, ook tijdens het spelen, erg abstract aanvoelen qua thema, wat helemaal niet erg is. Het spelmechanisme is op zich voldoende eenvoudig én leuk. Op geen enkel moment heb je een gevoel van: we zoeken naar een monster. Het zou echt eender wat kunnen zijn. Dan denk ik onwillekeurig al aan een kinderversie waarbij je op zoek gaat naar de verborgen snoeppot in de keuken. Because, why not… en wanneer je het spel dan wint, krijg je die snoeppot ook effectief. Oeh, of chocolade. Chocolade is áltijd goed! Maar ik wijk weer af (en heb ook een hongertje…)…
Cryptid is dus een eenvoudig en strak gedesigned bluf- en deductiespel. Elke speler heeft een stukje informatie van de verblijfplaats van het monster. Diegene die het monster vindt, wint het spel. Een erg eenvoudig spelconcept, maar o zo briljant uitgewerkt.
Het spel zelf lijkt in een oogopslag sterk op Kolonisten van Catan, door het kleurgebruik en door de zeshoeken waaruit het spelbord bestaat. Maar daar stopt dan ook de vergelijking (gelukkig). Je begint met het opstellen van het spelbord dat uit zes stukken bestaat, zodat elk spel net wat anders aanvoelt. Er is een basismoeilijkheidsgraad en voor wie het spel graag wat uitdagender wil, is er de mogelijkheid om ‘advanced setups’ te gebruiken (jep, het spel is in het Engels, maar de taalafhankelijkheid is gelukkig beperkt). Op basis van de startopstelling, krijgt elke speler een specifieke set hints mee, die hem of haar het spel zullen helpen winnen. Hopelijk. Met de ronde speelstukken duidt je aan waar het monster mogelijk zou kunnen zitten, met de kubusjes waar het monster zeker niet kan zitten. Vervolgens ga je de andere spelers ondervragen en locaties op het spelbord onderzoeken om zo uiteindelijk het monster te vinden. Erg leuk! Naast het proberen te ontrafelen van de exacte locatie van het monster, is het ook de bedoeling dat je de andere spelers op het verkeerde been zet. Aha! Mijn favoriete tijdverdrijf! Door het plaatsen van markers op plaatsen waar jij al weet dat het monster zeker niet is of door vragen te stellen, ga je de andere spelers in de verkeerde richting sturen, goed wetende dat het een dood spoor is (je mag uiteraard niet liegen, maar wel verwarring zaaien – ie-dee-jaal).
Hou je dus van eenvoudige intriges, klassieke deductie en van spelletjes die niet te lang duren (op een half uurtje ben je erdoor) dan is Cryptid écht iets voor jou!